Vandaag de een na laatste etappe, 61 kilometer naar Udine. Eerst nog even afscheid genomen van Willy de beer en toen vertrokken. Bij vertrek ging de temperatuur al richting de 30 graden terwijl hij vanaf de middag naar de 35 graden schoot. Dat was dan ook de reden dat dit zo’n beetje de zwaarste etappe werd tot nu toe!
Na de eerste kilometers werd ons al snel duidelijk dat we de bergen achter ons lieten. Het landschap leek ook in niets meer op de Oostenrijkse vergezichten en we reden vooral op gravel, veel heen en weer gestuiter dus en ontwijken van gaten in de weg. Al na 15 kilometer was de eerste liter water op en een stukje later belanden we midden in een weiland, effe een bordje gemist. Kort daarna moesten we door een tunneltje waar je niet in kon staan en al zeker niet fietsen!
In Boja vond Kiet ons, terwijl wij in de schaduw van een kleine overkapping op hem wachte. Snel water bijgevuld en daarna gauw weer weg, want de rijwind maakte de warmte een beetje draaglijker! Toen volgde een deel met behoorlijke klimmen door en om verschillende Italiaanse dorpjes, 3 keer zijn we een kraantje tegen gekomen, waaronder ons hoofd verkoeling zocht en waar de bidon weer werd gevuld, met wat koeler water.
Na 40 kilometer waren we nog niets tegengekomen waar we iets konden eten en drinken. Bij Kiet werd nog een keer water gevuld en een reep gegeten en terwijl hij doorreed naar het eindpunt, besloten Peter en ik om op zoek te gaan naar een versnapering. Die vonden we een klein stukje verder in een achterafstraatje. Achter het oude barretje in een soort kantina stond een klein vrouwtje van in de 90 die nog net 1 cola en een sinaasappelsapje voor ons had. Lekker opgedronken met een zakje chips en kort nadat we weer op pad waren vonden we nog een zaakje, waar we ook een tosti namen.
De laatste 15 kilometer ging het niet meer zo snel, het eindpunt lag in Udine en toen we daar binnen reden, werd middels de navigatie van de telefoon het adres van het hotel ingevuld. Udine bleek toch echt een grote stad, want we moesten nog 9 kilometer naar de andere kant. Na 3 kilometer, vond de telefoon dat het ook voor hem te warm was en gaf aan eerst te moeten afkoelen. Gelukkig kon Peter zijn navigatie tevoorschijn toveren en deze bracht ons verder door het plaatsje, vol met Italianen die op de weg vooral doen waar ze zelf zin in hebben, oppassen dus op je fietsje!
Het hotel bleek prima, de fietsen konden in een vergaderzaal en de gewassen fietskleding werd netjes buiten opgehangen. Nu maar hopen dat we het morgenochtend op tijd terug hebben. De zoektocht naar een goede Chinees bracht ons uiteindelijk naar het gezellige binnenstadje van Udine, waar we midden op straat voor de Chinees hebben gegeten! Tijdens de wandeling terug naar de auto nog een heerlijke Frappe genuttigd, zodat we met een voldaan gevoel terug kwamen op de hotelkamer! Morgen op tijd op, zodat we vroeg kunnen vertrekken en zo hopelijk de warmte een beetje voor kunnen blijven!
