Voordat we aan de terugreis begonnen hebben we eerst nog een dag in Grado doorgebracht!. s’ Ochtends na een flinke regen en onweersbui, zijn we gaan uitwaaien op het strand en hebben daar, in een kleine Italiaanse beach bar, een lekker bakkie gedronken. De middag brachten we door in Grado met wandelen, zitten, drinken en eten, niet zoveel dus eigenlijk, maar zo werden wel de verloren kilo’s weer aangegeten! s’ Avonds voor de laatste maal naar Ai Pioppi en toen zat het erop.
De volgende dag vertrokken we richting Ulm, aan de Donau in Duitsland, de hele (fiets) route weer terug, maar dan een stuk sneller. In Duitsland weer de nodige oponthoud en ook de verkeerde afslag, die ons dwars door München leidde, zorgde niet voor een snelle reis.
Ulm was leuk en vooral het ‘oude’ stadsdeel maakte indruk! Van hotel Leo Mar, was het 20 minuten lopen en eenmaal in het centrum kon je aan alle kanten de wedstrijd Spanje Italië bekijken! Op ieder hoek was wel een groter of kleiner scherm neer gezet, met mensen eromheen. Opvallend genoeg leek het voetbal hier stukken meer te leven als in Italië of Oostenrijk! Tegenover hotel ‘Das Schiefste haus’, dat ook echt ontzettend scheef stond hebben we heerlijk gegeten in het al even scheve en lage restaurant ‘zur forelle’.
De volgende ochtend weer doorgereden richting huis, rond half vijf waren we in Arcen, vlak bij Venlo. Ook een heel leuk plaatsje, waar we lekker op een terras aan de Maas hebben gegeten en daarna een expresso, en ijs voor Kiet, bij de beste ijssalon van Nederland. Terug kijkend, concludeerden wij dat niet alleen de fietsers hun best hadden gedaan om goed te eten, maar ook Kiet! Hij heeft bijzonder genoten van meerdere salades en ook diverse toetjes, inclusief ijs tot aan zijn kin, heeft hij verdienstelijk naar binnen gewerkt.
De laatste anderhalf uur rijden zorgden ervoor dat we om half acht in Houten aankwamen en toen was het echt klaar. Het was een mooie tocht geweest en we besloten om voor volgend jaar weer een mooie route uit te zoeken.
