Vandaag de 2e etappe, van Bischofshofen naar Bad Gastein. Op papier de zwaarste etappe! Weer om half elf vertrokken in de stromende regen! Binnen 3 kilometer alles onder de bagger, goed begin van de dag!

Na 20 kilometer een omleiding, die fantastisch stond aangegeven, dus een half uurtje zoeken later vonden we Kiet onderaan de eerste echte berg! Na wat moed in praten weer in de benen en daar was de eerste klim. Peter in 1 keer naar boven en voor mij was het even zoeken naar de juiste tred. Eenmaal boven werden we beloond met een meer dan prachtig uitzicht! Een heel stuk verder door de bergen, kwamen we bij een lange tunnel.

Stel je voor je droomt: “Je fietst in een lange donkere tunnel, je wordt achterna gezeten, ver achter je hoor je een rommelend geluid. Er zit een bocht in de tunnel, je kan niet meer dan 50 meter vooruit kijken. Dan hoor je ook voor je een hoop gerommel en terwijl dat harder en harder klinkt, zie je ook licht weerkaatsen op de tunnelwand. Het licht wordt feller en feller en het geluid is ondertussen oorverdovend hard! Je ziet nog steeds niets en je kan alleen maar door fietsen, recht op dat grote brullende monster af, dat net na de bocht op je af komt denderen! Plots komt hij om de hoek heen stuiven en zie je een grote vrachtwagen die langs je heen zoeft, een warme wind blaast je haast van je fiets en de herrie is onbeschrijfelijk!” Dat was dus onze, zeer enerverende, tunnel ervaring! ?

In Dorf Gastein stond Kiet te wachten met broodjes en hebben we voor het gemeentehuis onder de boom gegeten. Nu is het nog maar 15 tot 20 km naar Bad Gastein, waar ons de zwaarste klim wacht. In verschillende etappes lukte het om het dorp in te klimmen! Nog even op de foto bij de waterval in het midden van het dorp en daarna de laatste anderhalve kilometer omhoog naar het hotel.

Moe en zeker voldaan onder de douche gestapt, daarna de fiets onder de bagger vandaan gehaald en lekker gegeten. Dat wordt lekker slapen straks ?